De laatste dag van 2022

En dan ineens is het de laatste dag van 2022.

Een dag waarop je onbewust toch altijd terugblikt op wat is geweest.

Ook dit jaar was weer veelbewogen op allerlei gebied.

Veel om dankbaar voor te zijn en uiteraard ook gebeurtenissen die ik liever had overgeslagen.

Het hoort er allemaal bij en het mag er zijn.

 

Liefde mogen ontvangen en geven is een geweldig iets dat tussen levende wezens gevoeld mag worden.

Zie hier onze lieve Beer en Teun die in februari elkaar voor het eerst ontmoetten.

Ze hebben tijd nodig gehad om aan elkaar te wennen maar het is alle tijd waard geweest.

Wat een bijzondere hond hebben we aan Teun!

Vertrouwen op dat het goed met hem komt heb ik altijd gehad. 

Dat het lang kon duren wist ik ook.

En om dan nu, na 10 maand met deze kanjer, te kunnen zeggen dat hij het zo fantastisch doet is zo fijn!

 

Het was ook het jaar waarin er meer vrije tijd kwam. 

Genieten van af en toe samen een dagje uit.

Zo werd onder andere kasteel de Haar bezocht.

En met heel veel gemengde gevoelens werd de Jane Austen quilt weer thuis gebracht.

Thuis is daar in Drenthe waar in 2013 de eerste steekjes werden gezet aan deze prachtige coverlet.

Lapjes waren uitgewisseld en het middenstuk met de grote wybers werd een prachtig geheel.

De kleine wybertjes vonden deels hun weg maar het mocht niet zo zijn dat deze allemaal hun plek vonden doordat Mienke ze eraan zette.

De lapjes vonden hun weg naar mij en hebben hier een tijd in huis gelegen zonder dat ik ze aanraakte maar gaandeweg gingen ze door mijn handen en kwamen ook de resterende kleine wybertjes eraan.

Veel gedachten, tranen en mooie herinneringen brachten ze met zich mee.

 

Ik neem ze mee, de mooie herinneringen, de verdrietige gebeurtenissen en al wat er verder was.

Ik heb ze mogen delen met wie mij lief zijn en dat is een groot goed.

Bij deze wens ik iedereen in 2023 voldoende liefde om er een mooi jaar van te maken!