Als dat maar goed komt......

Snijden, vouwen, rollen, knippen.......we zijn druk voor de open dagen.

Sommige hoekjes binnen beginnen al een beetje vorm te krijgen.

Maar of het buiten gaat lukken dit jaar????

Op zaterdag 1 en zondag 2 september ben je van 10.00 tot 16.00 van harte welkom op onze "open dagen".

Hee lief kind,

Gefeliciteerd met je verjaardag.

Dit jaar wil je geen kado maar geld voor de Rainbow Ranch en natuurlijk willen we heel graag ons steentje bijdragen.
Vandaag hebben je vader en ik geld gestort op de rekening van de Ranch.
Leek ons een mooie dag, jouw geboortedag.

Dat is alvast een beginnetje van deze kant.

Bovendien hebben er heel veel weblog lezers spulletjes in mijn webwinkel gekocht waarvan de opbrengst ook voor de ranch is.
(lieve lezers, heel veel dank daarvoor!)

Tot vanmiddag!
100 xxx


We gaan nog even door met deze actie tot en met de open dagen.
Dan tellen we alles bij elkaar op en gaan dat storten.

Wat een dag!

Vrijdag avond, spullen gepakt voor het school-, quilt-, handwerkreisje de volgende dag.
Ja, de wandelschoenen en klompen moeten ook mee want onze bestemming is het Drentse platteland.

Zaterdagochtend arriveerden Gerda, Willeke, Willy en ondergetekende om 10 uur bij Mienke.

En hoewel ik als echte Achterhoekse toch niet zo van het "brommers kiek'n" ben vond ik deze toch wel erg mooi om te zien.

Al gauw kwamen Joyce en mevr Anke ook aangetuft en kon de pret beginnen.

We bekeken en bespraken elkaars nuttige en "wat moet je er nu mee" handwerken,

probeerden elkaar advies te geven,

riepen "oh" en "ah" en "wat is dat toch mooi".

Bij het zien van dit antiek bedachten we ons hoe makkelijk wij het toch hebben in onze tijd.
Hoe deden ze het toch zonder kruimeldief en stofzuiger?

En Mienke liep maar heen en weer tussen hapjes, kelder, bovenverdieping en wat al niet meer. In elk hoekje van het huis ligt wel iets moois!

Vergeet ik bijna te vertellen van Bo, Fiep, Sam, Jet en de schapen.

Teveel om allemaal hier te laten zien dus ga ook maar even gezellig bij de andere dames langs!

Rainbow Ranch

Bijna dagelijks volg ik het nieuws van de Rainbow Ranch. Gelukkig zijn ze weer begonnen met de opbouw, maar er is nog veel meer geld nodig om het weer te laten worden zoals het was.

Vandaag hebben we artikelen in de webwinkel gezet waarvan de opbrengst geheel ten goede komt aan de Rainbow Ranch. Je kunt de artikelen hier vinden: ACTIE RAINBOW RANCH.

Wil je weten waarom wij zo graag ons steentje bijdragen, lees dan even het berichtje "Heb je even tijd".


Overigens is het paard op de foto niet van de ranch, maar van onze oudste dochter.

Kan niet stoppen

Ik denk dat het zo'n twintig jaar geleden is dat ik voor het eerst een pronkrol zag.

Het was die van de oma van een vriendin.

Ik was er erg van onder de indruk.

Een poos terug kreeg ik een ontzettend mooi stoplapje te leen.

Gemaakt in 1901 hier ergens in de Achterhoek.

Nou was me al diverse keren gevraagd of ik niet eens een cursus kon geven waarin een pronkrol wordt gemaakt.

Dat wil ik wel maar het kwam er eigenlijk nooit van.

Vriendin gevraagd of ik de rol van oma nog eens mocht zien en ja, dat mocht.

Dat was natuurlijk hét moment om er ook werkelijk eens aan te beginnen.

Inmiddels heb ik wat lapjes geborduurd en zo kreeg dus ook eindelijk de cursus een beetje vorm.

Ben me nu dus suf aan het turen op het stoplapje want ja, dat moet er natuurlijk ook in!

Het is alleen al heerlijk om het af en toe op te pakken, uit te tellen en weer voorzichtig in de kast te leggen.

Uit tekenen, borduren en dan ook nog zorgen dat het in de rol past want die lapjes zijn allemaal 20 cm. breed.

Eerst stoppen op grof linnen zodat ik het goed op papier kan zetten en daarna op iets fijner linnen zodat het in de pronkrol gaat passen.

Ik ben echt niet meer te stoppen!

Hier kun je meer informatie vinden over de cursus.
Voor alle andere cursussen in het nieuwe seizoen kun je daar een kijkje nemen.

Weer thuis

Wat hebben we fijne dagen gehad in deze hoeve!

Elsje en Chery hebben van hun huis een waar paradijsje gemaakt.

Hun huis en tuin stralen een en al rust uit.

En het ontbijt was zo uitgebreid (lekker zelf gebakken brood!) dat we de hele dag geen eten meer hoefden.

Natuurlijk ook lekker verse eitjes van hun eigen kippen.

Kijk voor meer foto's maar eens even op hun site. Alleen daar kun je al heerlijk wegdromen.

Inmiddels zijn we weer volop bezig. Fijn jongste kind weer op weg helpen in haar nieuwe huisje!

Mijn persoonlijke "Lone star"

Lone Star voor haar

Het heeft me ontzettend ontroerd, al jullie lieve reacties!

Ieder stofje heeft zijn eigen betekenis

En eerlijk gezegd vond ik het ontzettend spannend om zo'n persoonlijk berichtje te schrijven als het vorige.

Steekje voor steekje en letter voor letter was het een verwerkingsproces

Maar ik hoop dat het een beetje bijdraagt aan de wederopbouw van de "Rainbow Ranch"

En ja, echt elke avond 100 xx

Wij gaan er even een weekendje tussenuit.

Pooh en Beer blijven gezellig thuis met een heel lieve oppas!

We komen dan ook nog weer terug op dit hele verhaal want natuurlijk gaan we ons eigen steentje ook bijdragen!


In juni 2009 zette ik de allerlaatste steekjes aan deze quilt en schreef ik de laatste woorden die er bij horen in het boekje met het verhaal achter deze quilt.
Het was het juiste moment om dit, en nog veel meer af te sluiten. 
In augustus 2012 werd ze 24 en waren quilt en boekje voor haar!

Heb je even tijd?

Elke avond wens ik je 100xx

Tijd om dit verhaal te lezen? Het verhaal waarvan ik niet precies weet wanneer en waarom het begon.

Eigenlijk is het geen verhaal, het is een soort film. Een film waarin ik een bijrol had:

Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch

Ze was altijd al een bijzonder kind, ons kind.

Een gevoelig, lief dierenvriendinnetje. Een slim, aanhankelijk meisje.

Zo'n meisje dat het liefst de hele wereld wil redden. Maar ja, dat gaat nou eenmaal niet.......

Dat meisje voelde zich door diezelfde wereld nogal eens in de steek gelaten en dat was helaas niet onterecht........

Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch

Ze had het soms moeilijk. Zo moeilijk dat ze het op een gegeven moment niet meer kon.

Ze vluchtte in haar eigen wereld.

Die wereld had voor mij geen naam maar later, veel later wist ik dat die wereld "eetstoornis" heette.

Weg was het aanhankelijke meisje. Ze wilde het liefst niemand om zich heen.

Ze werd op de been gehouden door haar pony en onze hond. Als ze die om zich heen had zag ik de glans in haar ogen terug. Zag ik dat ze nog steeds veel liefde kon voelen en geven.

De pony en de hond waren de verbindende factor tussen ons.

Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch

Ze werd zwakker en zieker en toen ze bijna niet meer kon zag ze in dat het anders moest.

Ze vocht zich haar eetstoornis uit. Ons dappere kind!

En ik kon haar daar niet bij helpen. Kon alleen haar moeder zijn, alleen maar hopen dat ze voelde dat ik zo ontzettend veel van haar houd en zij voor mij dezelfde was die ze altijd was geweest. Door de eetstoornis heen zag ik nog steeds datzelfde dierbare kind.

En het is haar gelukt!!!!!!!!!!

Weet iemand hoe bijzonder het is als je "gewoon, gezellig" een broodje met je kind kunt eten? Nou, ik kan je vertellen dat dat heel bijzonder gewoon is!

Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch

Maar toen moest ze verder want: "het gaat goed", zei ze, " maar niet optimaal".

Ze hield zich staande maar er moest nog iets gebeuren zodat ze het geluk in zichzelf en haar leven weer terug kon vinden.

Weer zette ze een dappere stap en ging naar de "Rainbow Ranch" in Spanje.

Met pijn maar ook hoop in ons hart brachten we haar naar Schiphol.

Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch

Opnieuw waren het de dieren die haar vertrouwen en geluk terug konden geven.

En ik, haar moeder, voel me weer deel van haar leven.

Mag haar moeder zijn. Mijn bijrol werd weer een rol.


En zij? 

Zij zei eens: "ik heb niet zoveel bereikt in mijn leven".

Maar och mijn kind, het feit dat je kunt en mag leven zoals jij dat doet is het hoogst dat je bereiken kunt.

Foto gemaakt door Foto'Z: zij en haar lieve Spikkel

Ik ben er zo trots op dat ik je moeder ben en dat jij nu een lieve, zelfstandig vrouw bent die op jouw beurt met de onmisbare dieren, mensen helpt!

Want je weet het zo goed, voelt zo wat iemand nodig heeft.

En waarom vertel ik nu dit zo persoonlijke verhaal want de film waaraan ik niet aan mee had willen doen is immers afgelopen!

Foto gemaakt door Foto'Z: twee zielen in één

Dit verhaal heb ik verteld omdat het grote verschil voor mijn kind is gemaakt door de dieren en mensen van de "Rainbow Ranch".

De ranch die vorige week totaal door brand werd verwoest.
Die weer van de grond af aan opgebouwd moet worden zodat ze verder kunnen met hun onmisbare werk.

Als dank aan wat ze voor haar, en dus ons hele gezin, hebben betekend plaats ik nu dit stukje.
Omdat ik een oproep wil doen aan iedereen die helpen kan en wil.

Wil je nog meer lezen over de "Rainbow Ranch" kijk dan even hier:
http://www.rainbowranch.nl/index.html
http://youtu.be/RJf8ckqxcfM
http://www.hartvannederland.nl/nederland/2012/hoop-voor-rainbow-ranch/


Dit stukje schreef ik puur vanuit mijzelf. Ik ben me er zeer van bewust dat dit een zeer beknopt maar persoonlijk verhaal is. Mijn man en andere twee lieve kinderen komen hierin niet voor. Uiteraard was het voor ons allemaal een heel ingrijpende periode.