"Laten we direct onze agenda's pakken en een datum afspreken, ik wil zo graag je nieuwe huisje zien! Weekend van 8 en 9 augustus komt dat uit?"
"Afgesproken, doen we, ik heb er nu al zin in!"
"Knuf, en tot gauw. Slaap lekker zo"
Wat zou ik graag de deur voor je open doen die dag. Maar wat is het allemaal anders gelopen.
Jouw DH belde nog geen twaalf uur later op met de ongelooflijke mededeling dat je er niet meer bent.
Lieve Mienke, het is nu een week later en het is nog steeds niet te bevatten.
Gisteren kwamen we met jouw geliefde DH, je prachtige DS, familie en vrienden bij elkaar om jouw leven te gedenken.
Wat zullen we je allemaal missen..........
Er waren prachtige bloemen, mooie muziek en veel van jouw quilts en borduurwerken omringden je.
Een quiltje regende zo nat dat jouw DH het even aan mij toe vertrouwde. Het is zorvuldig gewassen, ik zal er heel goed oppassen en telkens als ik er langs loop het zacht aanraken.
Binnenkort breng ik het weer naar jouw Drenthe....
Lieve Mienke, ik zou nog zoveel steekjes met je willen zetten, kopjes thee met je willen drinken, ons lief en leed willen delen maar dat kan niet meer.
Toch weet ik zeker dat ik je nog vaak zal ontmoeten in zoveel kleine dingen.
Dank dat ik een stukje van jouw leven was en dat je een stukje van het mijne wilde zijn.
Dankjewel, dankjewel voor de zonnestraaltjes die je bracht.