Pfffff......

Nadat ik een paar kilometer te ver was gereden en wat meer straatjes dan nodig had gezien wist ik ineens dat ik op de plaats van bestemming was. Wie heeft er nou zoiets bij de voordeur staan? Zij dus! Hier wil ieder handwerkend medemens toch gauw naar binnen?

Eenmaal binnen weet je dat je voorlopig niet meer naar buiten wilt........ Toen we allemaal voorzien waren van koffie of thee met wat lekkers gingen voorzichtig de eerste tassen open. Vol verwachting keken we allemaal wat Ingrid uit haar tas toverde: natuurlijk ontbraken haar vingerhoedjes en de Morrell niet maar toen was ik schijnbaar nog niet in staat het fototoestel te bedienen. Met open mond bekeken we de poëzie plaatjes op de quilt.....(hoop dat iemand anders daar  leuke foto's van heeft gemaakt).

Hier is te zien waarom ik aan de appeltjes/klokhuisjes ben begonnen. Joyce heeft me helemaal-hartstikke-totaal besmet. Jullie snappen nu waarom toch?

En dan haar NI! 't Is in werkelijkheid allemaal nog mooier dan hier te zien is. Hoop trouwens dat dat virus aan me voorbij gaat. Wat een werk!

Intussen kletsten we wat, namen we nog een plakje cake en bespraken alle mogelijke en onmogelijke zaken (o, als je hoort wat die dames allemaal van bloggen weten dan ben ik helemaal verbaast dat ik hier nog een verhaaltje tevoorschijn tover).

De man in het gezelschap waar alle vrouwen voor vielen...................O George, wat ben jij ook in het echt veel mooier dan op een plaatje. Gerda had ook nog een snoeptrommeltje met allemaal mooi blokjes bij zich.

Hier droomt toch elke quiltster van?

En toen kwam het moment dat de quiltsters er heel serieus over gingen denken om te gaan borduren! Willy kwam met haar vernaaide linten (zo heet het toch?) op tafel en we werden allemaal een beetje stil.......

Dit spiekbriefje doet ook menig hart sneller kloppen.

Achter deze romantische quilt gaat Mienke schuil.

't Was hilarisch om naar haar verhalen te luisteren en prachtig om ook deze quilt van haar te zien.

O kijk, de dansende dametjes van Ingrid heb ik wel op de foto gezet. Schattig!

 Tijd voor een broodje,  een praatje, een lach en toen vielen we plotseling weer stil...................het rekje van Willeke werd van alle lapjes ontdaan.......

Ik hoor het haar nog zeggen: "hier moet nog een knoopje op, daar nog een draadje afgehecht, en dit is maar gewoon......" O Willeke toch, je bent zo lekker gewoon ongewoon. Behang je kamer met die leuke borduurwerken van je, verwerk ze in een quiltje of eigenlijk....laat ze op dat prachtige rekje van je hangen. Is toch ook prachtig???

 Ook haar breirollen zijn geweldig mooi. 'k Heb er maar één op de foto gezet. Jammer! Maar wie weet staan ze op een van de andere weblogs.

't Was een dag met een gouden randje! En dat allemaal als gevolg van het bloggen. Speciaal toch?

Ik ging moe maar heel voldaan naar huis, mijn oren nog rood van de vertelsels, mijn ogen scheel van al het moois.

Ben nu heel benieuwd welke quiltster gaat breien of borduren en welke borduurster de lapjes opzoekt. Het is toch allemaal even leuk om te doen???