woensdag 1 augustus 2012

Heb je even tijd?

Elke avond wens ik je 100xx
Tijd om dit verhaal te lezen? Het verhaal waarvan ik niet precies weet wanneer en waarom het begon.

Eigenlijk is het geen verhaal, het is een soort film. Een film waarin ik een bijrol had:

Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch
Ze was altijd al een bijzonder kind, ons kind.

Een gevoelig, lief dierenvriendinnetje. Een slim, aanhankelijk meisje.

Zo'n meisje dat het liefst de hele wereld wil redden. Maar ja, dat gaat nou eenmaal niet.......

Dat meisje voelde zich door diezelfde wereld nogal eens in de steek gelaten en dat was helaas niet onterecht........

Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch
Ze had het soms moeilijk. Zo moeilijk dat ze het op een gegeven moment niet meer kon.

Ze vluchtte in haar eigen wereld.

Die wereld had voor mij geen naam maar later, veel later wist ik dat die wereld "eetstoornis" heette.

Weg was het aanhankelijke meisje. Ze wilde het liefst niemand om zich heen.

Ze werd op de been gehouden door haar pony en onze hond. Als ze die om zich heen had zag ik de glans in haar ogen terug. Zag ik dat ze nog steeds veel liefde kon voelen en geven.

De pony en de hond waren de verbindende factor tussen ons.
Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch


Ze werd zwakker en zieker en toen ze bijna niet meer kon zag ze in dat het anders moest.

Ze vocht zich haar eetstoornis uit. Ons dappere kind!

En ik kon haar daar niet bij helpen. Kon alleen haar moeder zijn, alleen maar hopen dat ze voelde dat ik zo ontzettend veel van haar houd en zij voor mij dezelfde was die ze altijd was geweest. Door de eetstoornis heen zag ik nog steeds datzelfde dierbare kind.

En het is haar gelukt!!!!!!!!!!

Weet iemand hoe bijzonder het is als je "gewoon, gezellig" een broodje met je kind kunt eten? Nou, ik kan je vertellen dat dat heel bijzonder gewoon is!

Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch
Maar toen moest ze verder want: "het gaat goed", zei ze, " maar niet optimaal".

Ze hield zich staande maar er moest nog iets gebeuren zodat ze het geluk in zichzelf en haar leven weer terug kon vinden.

Weer zette ze een dappere stap en ging naar de "Rainbow Ranch" in Spanje.

Met pijn maar ook hoop in ons hart brachten we haar naar Schiphol.
Foto gemaakt tijdens haar verblijf op de Rainbow Ranch


Opnieuw waren het de dieren die haar vertrouwen en geluk terug konden geven.

En ik, haar moeder, voel me weer deel van haar leven.

Mag haar moeder zijn. Mijn bijrol werd weer een rol.


En zij? 

Zij zei eens: "ik heb niet zoveel bereikt in mijn leven".

Maar och mijn kind, het feit dat je kunt en mag leven zoals jij dat doet is het hoogst dat je bereiken kunt.

Foto gemaakt door Foto'Z: zij en haar lieve Spikkel
Ik ben er zo trots op dat ik je moeder ben en dat jij nu een lieve, zelfstandig vrouw bent die op jouw beurt met de onmisbare dieren, mensen helpt!

Want je weet het zo goed, voelt zo wat iemand nodig heeft.

En waarom vertel ik nu dit zo persoonlijke verhaal want de film waaraan ik niet aan mee had willen doen is immers afgelopen!

Foto gemaakt door Foto'Z: twee zielen in één
Dit verhaal heb ik verteld omdat het grote verschil voor mijn kind is gemaakt door de dieren en mensen van de "Rainbow Ranch".

De ranch die vorige week totaal door brand werd verwoest.
Die weer van de grond af aan opgebouwd moet worden zodat ze verder kunnen met hun onmisbare werk.

Als dank aan wat ze voor haar, en dus ons hele gezin, hebben betekend plaats ik nu dit stukje.
Omdat ik een oproep wil doen aan iedereen die helpen kan en wil.

Wil je nog meer lezen over de "Rainbow Ranch" kijk dan even hier:
http://www.rainbowranch.nl/index.html
http://youtu.be/RJf8ckqxcfM
http://www.hartvannederland.nl/nederland/2012/hoop-voor-rainbow-ranch/


Dit stukje schreef ik puur vanuit mijzelf. Ik ben me er zeer van bewust dat dit een zeer beknopt maar persoonlijk verhaal is. Mijn man en andere twee lieve kinderen komen hierin niet voor. Uiteraard was het voor ons allemaal een heel ingrijpende periode.

32 opmerkingen:

Anny zei

Wat een mooi verhaal. Maar 't is geen verhaal. Het is de harde werkelijkheid. Fijn dat je dochter zo'n goede plek vond. En... van de Rainbow Ranch had ik gehoord. En ook van de brand van vorige week. Het is verschrikkelijk. Als dietist weet ik hoe moeilijk anorexia te behandelen is en... zij hadden goede resultaten. Eeens kijken hoe ik kan helpen!

Jasmijn zei

Ik kan me goed voorstellen dat het afbranden van de ranche voor je dochter een flinke klap is geweest. Ik kan me zoo goed voorstellen dat de liefde van en voor dieren je dochter overeind hebben gehouden!!
Ik wens iedereen in jullie gezin veel sterkte en ga zeker even op de sites kijken.
groetjes van ons allemaal

Annelies zei

Ik herken het borduurwerkje. Volgens mij heb je dat eens geplaatst op het oud web-log.
Een ontroerend en bijzonder verhaal. Ik ga kijken bij de links die je geeft.

Ineke zei

Wat een ontroerend verhaal, zo persoonlijk en met durf geschreven.Aangrijpend is, dat de ranch helemaal tot de grond is afgebrand. Heel veel sterkte voor een ieder die er persoonlijk is bij betrokken. Ga ook eens kijken bij de links die je hebt geplaatst.

conny's quilts en creaties zei

Een aangrijpend verhaal, wat een strijd heeft je dochter geleverd. Ik zal de links ook eens gaan bekijken. Sterkte en ik hoop dat zij zich hier goed doorheen slaat!

GRANNY'S HOUSE zei

Wat een ontroerend verhaal en wat heerlijk dat je weer haar moeder mag en kan zijn, wat een gevecht moet het voor haar geweest zijn, je kan dan ook alleen maar trots zijn op haar.
Maar ook voor jou en je gezin moet het een keihard gevecht geweest zijn en wat goed dat jullie het hebben volgehouden en daar mogen jullie ook trots op zijn.
Ik ga nu bij de linken kijken en hoop van ganser harte dat het weer opgebouwd gaat worden.

Groetjes
Ines

Guusje, zei

Wat een onroerend verhaal, en wat goed dat ze zich een weg terug heeft gevochten want dat is het letterlijk weet ik uit ervaring en dan nu dit wat triest, ik hoop dat de ranch snel weer opgebouwd kan worden.

Berna zei

Wat een enorme wilskracht heeft jullie dochter! Petje af hoor. Wat een leed zal er aan deze overwinning voorafzijn gegaan. Ik wens jullie toe dat het goed blijft gaan en dat etenweer genieten wordt/ blijft.

marga zei

Het leed van jou dochter en het verdriet van jou begrijp ik heel goed.
Het blijkt uit jouw verhaal dat jou dochter toch wilskracht heeft.
Heel erg blij ben ik voor jou dat je weer haar moeder mag zijn.
Want om aan de zijlijn te staan bij een kind en niets kunnen doen is heel ingrijpend en verdietig.
een verhaal uit jou hart.
Ik wens julie dat het goed blijft gaan.
Groeten
Marga

ineke zei

Wat een ingrijpende periode in jouw/jullie leven en wat goed dat je dochter een keerpunt heeft gevonden.Ik hoop dat de ranch weer opgebouwd kan worden zodat het voor lotgenoten een veilige plek is. ineke

ineke zei

Wat een ingrijpende periode in jouw/jullie leven en wat goed dat je dochter een keerpunt heeft gevonden.Ik hoop dat de ranch weer opgebouwd kan worden zodat het voor lotgenoten een veilige plek is. ineke

Anoniem zei

Pfff, van dit verhaal wordt ik even heel stil. Petje af voor jullie dochter/zus, maar ook zeker Petje af voor jou als moeder, wat een moeilijke tijd is dit ook voor jou geweest.
Knap dat je dit verhaal zo kon opschrijven.

Hermien.

ria vogelzang zei

Inderdaad...... ook ik kan niet anders dan stilworden als ik dit zo lees....
Maar aan de andere kant ook heel blij dat je dit met ons gedeeld hebt, want het sterkt mij heel erg om door te gaan met vechten voor je kind(eren..)!
Heel veel liefs!!

baukje zei

IK kreeg er koude rillingen van....

.Antje zei

Ook ik ben ontroerd door je verhaal. Wat kun jij trots zijn op je dochter. Er zijn zoveel jonge mensen met een eetstoornis die het niet redden. En je dochter kan heel trots zijn op zichzelf, dat ze zich hier uit heeft kunnen vechten, en je dan inzetten voor andere mensen die het moelijk hebben knap hoor.
Het afbranden van de ranch is een drama. Persoonlijk kan ik helaas niet zoveel doen, maar ik hoop dat er veel steun wordt geboden en dat het weer kan worden opgebouwd.
Groetjes, Antje

Hilde zei

Ik heb dit verhaal met schroom gelezen, dat je dochter en jullie na een lange moeilijke periode zo ver staan is heel bijzonder. Wat een domper dat het centrum van nul moet herbeginnen.

Hubertine zei

Wat een prachtige vrouw is jouw dochter! Wat een wilskracht heeft jouw dochter! En wat een drama is er nu weer gebeurd. Maar met zoveel wilskracht gaat zij en jij als haar moeder dit zeker weer te boven komen!

Jeanny zei

Tranen in mijn ogen, wat een herkenbaar verhaal.... en wat ontzettend verdrietig wat er nu is gebeurd...!

Lida zei

Ook ik zit met tranen en een dikke keel hier te lezen en vind jouw dochter een geweldige dame! Wat een strijd heeft zij gestreden en ze heeft gewonnen en dus juist heel veel bereikt! Iedereen krijgt moeilijke tijden op zijn/haar levenspad die met opgeheven hoofd tegemoet te treden maken een volwaardig mens en dat is zij! Ik wens haar sterkte en zal straks de links gaan bekijken en zien wat ik kan betekenen voor dit bijzondere doel. Bedankt voor deze ontroerende woorden, knuffel
Lida

Rennie zei

Je hebt me geraakt met je verhaal. Niet alleen omdat je moeder bent van een kind waar je veel van houdt. Meer nog door het gevecht wat je dochter levert. Het gevecht voor een krachtige Ik, het gevecht voor de gewilde wilskracht, het gevecht voor haar bestaansrecht. Wat een kanjer van een meid!

Elly zei

Wat een prachtig verhaal en wat ben jij een bijzondere moeder om dit zo op te schrijven over een bijzonder uniek kind. Dit is een moeder-dochter band. Sterkte

Marion zei

Ik ben er stil van en eigenlijk is alles hierboven al gezegd dus ik voeg helemaal niets toe.
Dag lieve sterke mensen die dit mee hebben gemaakt en er heel goed doorheen gekomen zijn. Ook hier komen jullie weer doorheen dat weet ik, na het lezen van je verhaal zeker.Ik ga de linken lezen.

Lieve groetjes van Marion

Anoniem zei

Een indrukwekkend verhaal als we nu i.p.v een quiltlapje aanschaffen het geld eens doneren voor dit ontzettend goede doel ,misschien een druppel op een gloeiende plaat maar het is een begin.hoop dat ik ergens een rekening nummer kan vinden .

Sterkte met alles.

Willy zei

Joke wat heb je dit ontroerend beschreven. Fijn dat het nu zo goed met haar gaat. Ik kan me voorstellen dat je dit nu delen wilt n.a.v. de brand. Hopelijk kunnen ze alles weer opstarten, want het zal nog hard nodig zijn.
Mooie foto's maakte Zwenneke van haar zus en jij een bijzondere quilt voor haar.
Lieve groet,

ps fijne week.

Anoniem zei

Wat een ontroerend verhaal. Fijn dat het weer wat beter gaat met jullie dochter, voor een "buitenstaander" zijn dergelijke problemen vaak moeilijk te begrijpen. Ik hoop dat de ranch er weer bovenop komt.

Carin Wijnand zei

Indrukwekkend dit zo persoonlijke verhaal.

Balsemien zei

Pffff Joke, net terug van een paar dagen weg zie ik nu pas je logje en dat is heftig! Ik had de naam Rainbow Ranch wel gehoord, maar wist niet meer zo snel waarvan...
Totdat ik verder las... Vorige week de verslagen eigenaar gezien op tv.
Lieve groet voor jullie alletwee!

Yvonne aka sommeke zei

Dat is vast geen gemakkelijke bijrol voor jou, voor de hele familie, in die film ....
Ik hoop en duim dat het verder in de goeie richting gaat met je dochter!
Intriest van de brand in de Rainbow ranch ...

josé zei

Wat een verhaal, ik hoop dat alles goed komt.

Heel veel sterkte.

Lieve groetjes José

Quiltlodge gerda zei

Joke, wat ben je toch een bijzondere en dappere vrouw. Jouw dochter(s) boffen met jou als moeder!
ik ga de filmpjes maar eens bekijken en zien of er een steentje kan worden bijgedragen.
Dikke kus

Anoniem zei

Ben helemaal stil van dit verhaal, en ik hoop dat het gauw weer opgebouwd kan worden, want dit is nodig, voor de kinderen die daar baat bij kunnen hebben

Ik vind het heel mooi geschreven van je, en dat je er zo open over bent, dat raakt iedereen

Liefs joke uit Zweden

janneke zei

Wat hebben jullie moeten toekijken en de liefdevolle aandacht is beloond
ik ga de filmpjes volgen

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...